❓ولی فقیه که مثلِ ما یک انسان هست و
توسط مردم انتخاب میشه نه خدا، آیا معصومه؟ از کجا بدونیم رهبرِ کشوری با
این همه مشکلات و اختلاسات، نائبِ امامه؟
پاسخ
مرجعِ دینی و رهبرِ جامعه ایمانی هنگامِ تصدیِ سمتِ ولایت، معصوم هستند؛
تعجب نکنید! ما همه مراجع تقلید را نائبِ عامِ امام زمان می دانیم و
فرستاده امام. خودِ امام زمان ما را امر کرده اند به اطاعتِ بی چون و چرا
از مراجع تقلید در عصرِ غیبت کبری:
"فامّا الحَوادث الواقِعَة،
فارجِعوا فیها اِلی رُواةِ احادیثِنا، فَانّهُم حُجَتی عَلَیکُم وَ اَنا
حُجَتُ الله عَلَیهِم". یعنی اما دربارۀ پدیده‌ها و رویدادهایی که در مسیر
زمان و در طی تحولات و تغییرات اجتماعی وقوع می‌یابد، به راویان سخن ما
رجوع کنید، که آنان حجت منند بر شما و من حجت خدایم بر ایشان.
⛔️
اگه مرجع تقلید، اهل معصیت باشد، دیگر واجب الاطاعه نیست. عصمتِ کبیره،
مختص است به انبیاء و 14 معصوم؛ اما عصمتِ صغیره را حتی من و شما نیز
میتوانیم بدست بیاوریم. شاید من از بس که با اهل گناه نشست و برخاست دارم،
برایم سخت باشد بپذیرم کسانی هم وجود دارند که حتی یک معصیت مرتکب نشده
اند؛ و حال آنکه اگه کسی اهلِ مراقبه باشد، میتواند به درجاتِ نازلی از
عصمت برسد.
✅ در برخی روایات داریم "علماء امتِ رسول خدا از انبیاء بنی
اسرائیل، بالاتر و یا با آنها همطرازند". شرطِ نبوت، عصمت است؛ چطور ممکن
است کسی همطراز با انبیاء باشد ولی عصمت نداشته باشد؟
بعنوانِ مثال
نزدیکانِ امام خمینی، از ایشان نه تنها گناه که حتی مکروه نیز مشاهده نکرده
اند. برخی از علمایِ سلف، دست روی قرآن می گذاشتند و قسم میخوردند که در
عمرشان حتی یک معصیت هم مرتکب نشده اند!
البته "عصمت" با
"صیانت" فرق دارد. "معصوم" با "مصون" فرق دارد. عصمت یعنی اهل دروغ،
هوسرانی، غیبت، ترک نماز و. نباشد. خیلی از متدینینِ معمولیِ ما نیز اهل
این معاصی نیستند! مراجع و ولیِ فقیه، "معصوم" هستن اما "مصون" نیستند.
معصوم یعنی پاکی از گناه و مصون یعنی در برابرِ خطا خودشان را حفظ میکنند.
ولی فقیه ممکنه دچار اشتباهِ محاسباتی بشود و مثلا به او گزارش غلط بدهند
اما اینجا میگویند "خطا کرد" نمیگویند "گناه کرد". گناه، تبعاتِ اخروی دارد
بر خلاف خطای سهوی. در کتابِ صحیفه امام خمینی/ج11/ص306 میخوانیم: "فقیه
اگر یک گناه صغیره هم بکند از ولایت ساقط است. مگر ولایت یک چیز آسانی است
که بدهند دست هرکس"؟
➕ طبقِ روایتِ "للمصیب أجران و للمخطئ أجر
واحد" اگر فقیه یا ولی فقیه تلاشش را بکند برای استنباط یک حکم و به حکمِ
واقعی برسد، دو اجر دارد؛ اول بابتِ تلاشش و دوم بابتِ رسیدن به حکمِ خدا.
اما آن فقیهی که تمام وسعش را بکار بگیرد اما به حکمِ واقعی نرسد، اینجا
خدا اجر تلاشش را میدهد و بابتِ نرسیدن به حکمِ واقعی، گناهی نکرده تا
توبیخ شود.
➕ مثلا امام خمینی در موردِ قضیه مهندس بازرگان فرمود
"اشتباه کردم". پس ولی فقیه ممکن است اشتباه کند اما گناه، نه. به عبارتِ
دیگر مصون از خطا نیست اما معصوم از گناه است. اساسا چون ولی فقیه، امکان
خطا در اقداماتش وجود دارد، برای کم شدن این خطاها نیازمند مشاورانِ متعدد
است. مردم نیز طبق رهنمود نهج البلاغه موظفند پیشنهادات خیرخواهانه شان را
در اختیار ولی فقیه قرار بدهند تا رهبری جامعه دچار خطای محاسباتی نشود.
✅
نکته دیگر اینکه ولی فقیه، انتصابی است، نه انتخابی. یعنی از جانب امام
زمان نصب میشند تمام نائبانِ حضرت؛ پس نگوئیم منتخب مردم است و مثلِ مردم!
مردم نقششان حمایت یا عدمِ حمایت از گزینه ی نصب شده توسط امام زمان است.
❓
حال از کجا بفهمیم فلان مرجع، منصوب از جانب امام است؟ اینکه طبقِ نامه
امام زمان، ولیِ فقیه، نائبند قبول! اما از کجا بفهمیم این شخص همان نائبِ
مدِ نظرِ امام زمان است؟
➕ جواب، در دو بخش؛ بخشِ اول، منابع و اسنادِ نائب بودنِ ولیِ فقیه؛ و بخشِ دوم در موردِ نحوه شناختِ فقیهِ موردِ تاییدِ امام زمان.
1. فقها نائبِ امامند در عصرِ غیبتِ امام معصوم: روایاتِ زیادی به این موضوع اشاره دارد.
مثلا امام صادق میفرماید: "علما وارثان انبیا و پیامبران الهى هستند؛
پادشاهان حاکم بر مردم اند و علما بر پادشاهان حاکم اند". پس وقتی حجتِ
هایِ خدا غایبند، فقها که آشناترین افراد به دین خدایند، میراث دارِ خدایند
و حاکمانِ بر جامعه اسلامی.
مثلا پیامبر، سه بار فرمودند:
"خدایا جانشینانِ مرا مورد رحمتت قرار ده". سوال شد چه کسانی جانشینِ
شمایند؟ ایشان فرمودند: "اَلَّذینَ یَأتُونَ بَعدى وَ یَروُونَ حَدیثى وَ
سُنَّتى"؛ یعنی کسانی که پس از من می آیند و حدیث و سنتِ مرا روایت میکنند.
مثلا امام زمان میفرماید: "امّا حوادث جدیدى که اتفاق مى افتد، درباره آن
ها به راویان حدیث ما رجوع کنید زیرا آن ها حجّت من بر شمایند و من حجت خدا
بر آن ها هستیم".
امام صادق میفرماید: "از میان خود کسى را
پیدا کنند که راوى حدیث ماست و در حلال و حرام، صاحب نظر است؛ حکم خود را
به او واگذار کنند، تا میان ایشان داورى نماید! چرا که من، چنین شخصى را بر
شما حاکم قرار داده ام. هرگاه او به حکم ما داورى نمود و حکم او پذیرفته
نشد، یقیناً حکم خداوند را کوچک شمرده و ما را انکار کرده اند. کسى که ما
را انکار کند و نپذیرد ،خدا را انکار کرده ، و این در حدّ شرکِ به خداست".
2. ولیِ فقیه، همان نائبِ امام است: مقامِ معظمِ رهبری، شصت و چهارمین زعیمِ
شیعه است از زمانِ شروعِ غیبتِ کبری. اما از کجا بدانیم این زعیم، واقعا
موردِ تایید امام زمان است؟ در روایاتِ ما نامِ نائبانِ دورانِ غیبتِ کبری
ذکر نشده اما به ویژگی های نائبِ امام اشاره شده:
مثلا صلاحیتِ علمی برای صدورِ فتوا
مثلا صلاحیت اخلاقی و تقید به احکامِ دینی، تقوا و پرهیز از گناهان
مثلا عدالت خواهی و تلاش برای احقاقِ حقوقِ مردم
مثلا شجاعت و نترسیدن از دشمنان و تهدیدات
مثلا بینش صحیح ی اجتماعی
➕
صلاحیتِ علمیِ آیت الله ای توسطِ خبرگانِ رهبری که همه مجتهد هستند
مورد تایید قرار گرفته است. ایشان اکنون سه روز در هفته برای قریب به هزار
طلبه درسِ خارج فقه دارند که نشان از تسطلشان به متونِ دینی دارد.
➕
صلاحیتِ اخلاقیِ ایشان از دوران کودکی تا جوانی و دورانِ مبارزاتی،
زبانزند خاص و عام بود. حتی دشمنانِ رهبری عزیز هم به پاکیِ اخلاقی و
اقتصادیِ ایشان و منتسبانشان معترفند.
➕ اقتدار ایشان در کنارِ
دقت های ظریفشان در امور بین المللی، موضع گیری هایِ بجا در مواقعِ حساس،
دشمن شناسیِ ایشان، نترسیدن از دشمن و ویژگی هایی از این قبیل باعث شده است
طبقِ آمارهایِ منصفانه بین المللی مقام معظمِ رهبری جزء چند رهبرِ مقتدر،
آگاه و محبوبِ جهانی قرار بگیرد.
➕ علاوه بر اینکه امام زمان، شیعه
را یله و رها به حالِ خود نمیگذارد. مگر میشود شیعه به یک شخصِ منحرف اقتدا
کند و امام زمان این انحراف را ببیند و با این حال سکوت کند؟ از زمانِ
شیخِ کلینی که اولین زعیمِ شیعه بود، هر زعیم تصریحا یا تلویحا شایسته ترین
شخص بعد از خودش را معرفی میکرد. امام خمینی بارها به صلاحیتِ مقام معظمِ
رهبری اشاره داشتند که این خود میتواند دلیلی دیگر بر صلاحیت ایشان باشد.
➕
از موضعگیریِ دشمنان اسلام نیز میتوان حق را یافت! وقتی دشمنانِ دین و
قرآن از کسی راضی باشند، این یعنی یک اشکالی وجود دارد. امروز مستکبرانِ
دنیا و ظالمانِ عالَم، مقامِ معظمِ رهبری را بزرگترین مانع برای پیاده
سازیِ اهدافِ پلیدشان میدانند. وقتی همه دشمنانِ دین یک صدا بر علیهِ آیت
الله ای هستند، این یعنی دینِ ناب و واقعی همان چیزی است که رهبرِ
ایران از آن دم می زند.
در موردِ نقائصِ کشوری که در رأسش ولی
فقیه قرار دارد، باید منصفانه تحلیل کرد؛ چون مثلِ این نقایص در حکومتِ
امام علی هم وجود داشت. دایره مسئولیتِ رهبریِ عزیز محدود به همان مواردی
است که در اصلِ 100 و 111 قانونِ اساسی آمده. اگر مردم به رهبری، اختیار
تام و مطلق بدهند و در آن صورت مشکلی در جامعه باشد، اینجا حق دارند
اشکالاتِ موجود را به ایشان نسبت دهند. در غیرِ اینصورت، در حکومتی که مردم
مسئولانشان را انتخاب میکنند، سرمنشأِ مشکلات را باید از منتخبانِ ملت در
دولت، مجلس و شورایِ شهر جستجو کرد.
درباره این سایت